هفت قانون معنوی موفقیت

هفت قانون معنوی موفقیت

اگرچه عنوان این مطلب هفت قانون معنوی موفقیت است، می‌توان آن را هفت قانون معنوی زندگی نامید، زیرا همان اصولی را عرضه می‌کند که طبیعت برای آفرینش هر چیز در بعد مادی – هر آنچه می‌بینیم و می‌شنویم و استشمام می‌کنیم، مزه می‌کنیم و لمس می‌کنیم- از آن‌ها سود می‌جوید.
موفقیت در زندگی را می‌توان به‌صورت گسترش مداوم شادمانی و تحقق فزاینده هدف‌های ارزشمند تعریف کرد. موفقیت یعنی این توانایی که آرزوهایتان را با سهولت و بی تکاپو برآورده سازید. بااین‌حال موفقیت – ازجمله آفرینش ثروت- همواره به‌صورت فرایندی مستلزم سخت‌کوشی و اغلب به بهای صدمه زدن به دیگران پنداشته شده است. نیاز داریم نسبت به موفقیت و فراوانی، نگرشی معنوی‌تر داشته باشیم که به معنای جریان فراوان همه موهبت‌های نیکوست. باوقوف به قوانین معنوی و کاربرد آن، خود را در هماهنگی با طبیعت قرار می‌دهیم و سبک‌بالی و شادمانی و عشق می‌آفرینیم.
اکنون بیایید به سراغ هفت قانون معنوی موفقیت برویم و ببینیم چگونه می‌توانیم آن‌ها در زندگی‌مان به کار ببریم.

۱- قانون توانایی مطلق:

نخستین قانون موفقیت، قانون توانایی مطلق است. این قانون مبتنی بر این واقعیت است که ما – در جوهر – آگاهی مطلقیم. آگاهی مطلق، توانایی مطلق و حیطه تمامی امکانات و خلاقیت نامحدود است. آگاهی مطلق جوهر معنوی ماست. همچنین بیکران و نامحدود بودن، شادمانی محض است. سایر ویژگی‌های آگاهی عبارت‌اند از دانش مطلق، سکوت بی‌انتها، تعادل کامل، شکست‌ناپذیری، سادگی و بهجت؛ و این طبیعت بنیادی ماست. طبیعت بنیادی ما، یکی از توانایی‌های مطلق است. وقتی طبیعت بنیادین خود را کشف می‌کنید و درمی‌یابید به‌راستی کیستید، خود آن شناخت یعنی توانایی برآورده شدن و برآورده ساختن هر رؤیایی که دارید، زیرا قدرت و امکان جاودانید: آن قدرت قیاس ناپذیر که بوده و هست و خواهد بود. قانون توانایی مطلق را می‌توان قانون وحدت نیز خواند زیرا در کثرت نامحدود حیات، جانی یگانه نهفته(وحدت) و همه‌چیز را فراگرفته است. میان شما و این نیرو، ذره‌ای جدایی وجود ندارد. حیطه توانایی مطلق، ضمیر خودتان است و هر چه طبیعت راستین خود را بیشتر تجربه کنید، به حیطه توانایی مطلق نزدیک‌تر خواهید بود.
چگونه می‌توانیم قانون توانایی مطلق را در زندگی‌مان بکار بندیم؟ اگر می‌خواهید از منافع حیطه توانایی مطلق بهره‌مندشوید و از تمامی خلاقیتی که جزو لاینفک آگاهی مطلق است سود جویید، باید بتوانید به آن دسترسی پیدا کنید. یکی از راه‌های دستیابی به این حیطه، تمرین روزانه سکوت و مراقبت و عدم داوری است. صرف زمانی در طبیعت نیز می‌تواند موجب دستیابی به ویژگی‌های لاینفک این حیطه – خلاقیت و آزادی و بهجت بیکران – شود.

۲- قانون بخشایش:

دومین قانون معنوی موفقیت قانون بخشایش است. این قانون را می‌توان قانون دادوستد نیز خواند.
زیرا کائنات از طریق مبادله پویا عمل می‌کند. هیچ‌چیز ایستا نیست. جسمتان در حال مبادله پویا و مداوم با جسم کائنات است. ذهنتان به طرزی پویا با ذهن کیهان ارتباط متقابل دارد. نیرویتان نمایانگر انرژی کیهانی است. جریان حیات هیچ نیست مگر ارتباط متقابل و هماهنگ همه عناصر و نیروهایی که به‌صورت قانون بخشایش عمل می‌کند.
چون جسم و ذهنتان و کائنات در مبادله پویا و مداوم‌اند، بندآوردن جریان نیرو مانند بندآوردن جریان خون است. هرگاه خون از جریان بازایستد دچار اختناق،گرفتگی و ایستایی می‌شود. به این دلیل باید ببخشایید و بستانید تا بتوانید ثروت و فراوانی – یا هر چه را که در زندگی خواهانید- در زندگی‌مان در جریان نگه‌دارید.
هر چه بیشتر- ببخشید، بیشتر دریافت می‌کنید؛ زیرا فراوانی کائنات را در زندگی‌مان در جریان نگه می‌دارید. درواقع، هر آنچه در زندگی ارزش داشته باشد فقط زمانی فزونی می‌یابد که بخشیده شود. آنچه در اثر بخشیدن افزایش نیابد، نه ارزش بخشیدن دارد و نه ارزش دریافت کردن، چنانچه با عمل بخشیدن، احساس کنید که چیزی را ازدست‌داده‌اید، درواقع آن هدیه را نداده‌اید و موجب افزایش آن نخواهد شد. اگر با اکراه ببخشایید، نیرویی در پس آن بخشایش وجود ندارد.

۳- قانون «کار ما» یا علت و معلول:

سومین قانون معنوی موفقیت، قانون کارماست. «کار ما» هم عمل است و هم نتیجه عمل; هم علت است و هم معلول، زیرا هر عملی نیرویی را تولید می‌کند که به همان شکل به ما بازمی‌گردد. درباره قانون کارما چیز ناشناخته‌ای وجود ندارد. همه این اصطلاح را شنیده‌اند که:«هر چه بکاری همان را درو می‌کنی» بدیهی است اگر بخواهیم در زندگی‌مان شادمانی ایجاد کنیم، باید بیاموزیم که بذر شادمانی را بکاریم؛ بنابراین مفهوم ضمنی «کارما» انتخاب آگاهانه است. ما اساسا انتخاب‌کنندگانی نامحدودیم. بعضی از این انتخاب‌ها آگاهانه‌اند و مابقی به‌طور ناخودآگاه صورت گرفته‌اند.
اما بهترین راه برای فهمیدن و به حداکثر رساندن استفاده از قانون کارما، هوشیاری آگاهانه از انتخاب‌های هرلحظه است. هر آنچه در این لحظه پیش می‌آید نتیجه انتخاب‌هایی است که درگذشته به آن دست‌زده‌اید. بدبختانه، بسیاری از ما به‌طور ناخودآگاه انتخاب می‌کنیم؛ بنابراین فکر نمی‌کنیم که آن‌ها انتخاب بوده‌اند، حال‌آنکه بوده‌اند، اگر به شما توهینی شده به‌احتمال‌زیاد انتخاب می‌کردید که ببخشید.
اگر شمارا تحسین می‌کردند، به‌احتمال‌زیاد انتخاب می‌کردید که خشنود شوید یا به خود ببالید؛ اما درباره‌اش بیندیشید. همچنان یک انتخاب است. اگر لحظه‌ای گامی به پس بردارید و در لحظه‌ای که به انتخاب دست می‌زنید به آن بنگرید، آنگاه این نظاره کردن سبب می‌شود که کل فرآیند را از حیطه ناهشیار به حیطه هشیار بیاورید، این روش انتخاب آگاهانه و نظاره آن بسیار قدرت بخش است.

۴-قانون کمترین تلاش:

این قانون مبتنی بر این واقعیت است که هوشمندی طبیعت با سهولت، بی تکاپو و با سبک‌دلی پذیرا عمل می‌کند. این اصل کمترین عمل و عدم مقاومت است. ازاین‌رو، این اصل هماهنگی و عشق است.
هرگاه این درس را از طبیعت بیاموزیم به‌آسانی آرزوهایمان را برآورده می‌سازیم. اگر کار طبیعت را نظاره کنید، خواهید دید که کمترین تلاش را بکار می‌برد. علف نمی‌کوشد رشد کند، فقط رشد می‌کند. ماهی نمی‌کوشد شنا کند، فقط شنا می‌کند. پرنده‌ها نمی‌کوشند پرواز کنند، فقط پرواز می‌کنند. این طبیعتِ فکری آن‌هاست و این طبیعت انسان است که رؤیاهایش را به‌آسانی و بی‌تلاش به‌صورت اجسام متجلی سازد.
در حکمت کهن هند، این اصل را به‌صورت اصل اقتصاد تلاش یا «کمتر عمل کن و بیشتر به انجام برسان» شناخته‌اند. سرانجام به‌جایی می‌رسید که هیچ نمی‌کنید و همه‌چیز را به انجام می‌رسانید.
این بدان معناست که فقط آرمانی کمرنگ وجود دارد و آنگاه تجلی آرمان بدون تلاش صورت می‌گیرد. آنچه معمولاً «معجزه» خوانده می‌شود نمایانگر قانون کمترین تلاش است.
کمترین تلاش زمانی روی می‌دهد که انگیزه اعمالتان عشق باشد، زیرا آنچه موجب انسجام طبیعت می‌شود نیروی عشق است. وقتی جویای قدرت هستید و می‌خواهید اختیار سایر مردم را به دست بگیرید، نیرو را به هدر می‌دهید. وقتی محض خاطر «من» پول یا قدرت می‌جویید، به‌جای کام‌جویی از شادمانی همین لحظه، نیرویتان را صرف دوری از شادمانی می‌کنید. وقتی پول را فقط برای منافع شخصی می‌جویید، حرکت نیرویی را که باید به‌سوی شما جریان یابد بند می‌آورید و در بیان هوشمندی طبیعت مداخله می‌کنید؛ اما هرگاه انگیزه اعمالتان عشق باشد، نیرو به هدر نمی‌رود. هرگاه انگیزه اعمالتان عشق باشد، نیرویتان چندین برابر می‌شود و نیروی مازادی که گرد می‌آورید و از آن شاداب می‌شوید می‌تواند درراه آفرینش هر چه بخواهید مصرف شود.

۵- قانون قصد و آرزو:

این قانون مبتنی بر این واقعیت است که در هر نقطه طبیعت، انرژی و اطلاعات وجود دارد. درواقع، در سطح حیطه کوانتوم هیچ‌چیز جز اطلاعات و انرژی وجود ندارد. حیطه کوانتومی فقط نامی دیگر برای حیطه آگاهی مطلق یا توانایی مطلق است و از طریق قصد و آرزو می‌توان بر این حیطه کوانتومی اثر نهاد.

 

در سطح مادی، هم شما و هم درخت از عناصر تبدیل‌شده یکسانی ساخته‌شده‌اید، بیشتر از کربن و هیدروژن و اکسیژن و نیتروژن. درواقع، شما و درخت به‌طور مداوم کربن و اکسیژن خود را با یکدیگر مبادله می‌کنید. تفاوت راستین میان شما دو ، در انرژی و اطلاعات شماست. انسان سلسله اعصابی دارد که می‌تواند از محتوای انرژی و اطلاعاتی آن حیطه کانونی که موجب استعلای جسم فیزیکی می‌شود آگاه شود. آنچه در مورد سلسله اعصاب انسان درخور توجه است این است که می‌تواند از طریق قصد آگاهانه به قدرت نظام دهنده نامحدود فرمان دهد. قصد در نوع انسان به یک شبکه خشک و سرسخت انرژی و اطلاعات، بسته و محدود نیست. به‌عبارت‌دیگر، مادامی‌که از سایر قوانین طبیعت تخلف نورزید، عمل از طریق قصدتان می‌توانید به قوانین طبیعت فرمان دهید تا رؤیاها و آرزوهایتان را برآورد. قصد زمینه کار را برای جریان بی تکاپو و خودانگیخته و بی اصطکاک حیطه توانایی مطلق که جویای تجلی آن است آماده می‌کند. تنها هشدار این است که قصدتان را برای خیر و صلاح بشریت بکار ببرید و این امر هنگامی‌که با هفت قانون معنوی موفقیت هم‌نوا باشید، خودبه‌خود رخ می‌دهد.

۶- قانون عدم دل‌بستگی:

قانون عدم دل‌بستگی می‌گوید که برای حصول هر چیز درعالم مادی، باید از دل‌بستگی به آن دست بکشید. این بدان معنا نیست که از قصد آفرینش آرزوهایتان دست می‌کشید. از قصد و آرزویتان دست نمی‌کشید. از دل‌بستگی به ثمره آن دست می‌کشید. این عمل بسیار قدرتمند است. لحظه‌ای که دل‌بستگی به ثمره را رها می‌کنید، صاحب آنی خواهید شد که آرزومندید. هر آنچه خواهانید می‌تواند از طریق عدم دل‌بستگی به دست آید، زیرا عدم دل‌بستگی مبتنی بر اعتقاد بی‌تردید به قدرت ضمیر راستین خودتان است.
قانون عدم دل‌بستگی، کل فرآیند تکامل را سرعت می‌بخشد. هرگاه این قانون را دریابید، احساس نخواهید کرد که ناچارید راه‌حل‌ها را تحمیل کنید. وقتی راه‌حل‌ها را به مشکلات تحمیل می‌کنید، فقط مشکلات تازه ایجاد خواهید کرد؛ اما وقتی توجهتان را به عدم یقین معطوف می‌کنید، امیدوارانه منتظر می‌شوید تا از میان اغتشاش و آشفتگی، راه‌حل شکوفا نشود، آنگاه آنچه شکوفا می‌شود چیزی بی‌همتا و هیجان‌انگیز خواهد بود.

۷- قانون «دارما» یا غایت حیات:

«دار ما» به زبان سانسکریت یعنی «غایت حیات». طبق این قانون صاحب استعدادی بی‌همتایید و به شیوه‌ای بی‌همتا آن را بیان و عیان می‌کنید. کاری هست که بهتر از هر کس دیگر در این جهان می‌توانید آن را به انجام برسانید و برای هر استعداد بی‌همتا و شیوه بیان بی‌همتای آن استعداد نیز نیازهای بی‌همتا وجود دارند. وقتی این نیازها بابیان خلاق استعدادتان مطابقت کنند، جرقه‌ای است که فراوانی می‌آفریند.
قانون دارما سه جزء دارد:
نخستین جزء می‌گوید که هر یک از ما اینجاییم تا ضمیر راستین خویش را کشف کنیم و دریابیم که ضمیر راستین ما معنوی است و اساس موجوداتی معنوی هستیم.
جزء دوم، نمایان ساختن استعدادهای یکتای ماست. قانون دارما می‌گوید که هر انسان دارای استعدادی بی‌همتاست.
جزء سوم، خدمت به بشریت است. خدمت به همنوعان و پرسیدن این سؤال از خود که «چگونه می‌توانم کمک کنم؟» وقتی توانایی بیان استعداد یکتای خود را با خدمت به بشریت می‌آمیزید، آنگاه قانون دارما را به‌طور کامل به اجرا درمی‌آورید و همراه باتجربه معنوی خویش، امکان‌پذیر نیست که به فراوانی نامحدود دست نیابید، زیرا راه راستین دستیابی به فراوانی همین است.

برگرفته از کتاب هفت قانون معنوی موفقیت. ترجمه گیتی خوش‌دل

اندیشکاران

سایت خودشناسی، کارآفرینی و توسعه فردی